در کنار دنیای واقعی که نامی آشنا برای ماست جهان مجازی یا فضای سایبر با پیشرفتهای پرسرعت فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی خود، زندگی بشر را در هزاره ی سوم تمدنی خود دگرگون کرده است، به گونه ایکه فضای سایبری، بسیاری از کنشهای گوناگون (فردی و دولتی ) را به خود اختصاص داده است. با توجه به ویژگی های فضای مجازی (از قبیل عدم کنترل کامل، سرعت بالا، نامحسوس بودن، فرازمانی و مکانی بودن آن و ...) شاهد دگرگونی های گسترده ای درحوزه مباحث امنیتی بوده ایم. در این راستا، تهدیدات امنیتی ملی، از لحاظ شدت، موضوع و ابزار، مرجع، ماهیت و مخاطبان به دو گروه سخت و نرم طبقه بندی می­شود که میان این دو گروه نوعی ارتباط شبکه­ای وجود داد به طوریکه نبود پاداستراتژی منسجم برای خنثی سازی آفندهای ناشی از جنگ نرم می­تواند ضریب آسیب پذیری یک کشور را در برابر تهدیدات سخت افزایش دهد. توسعه و پیشرفت­های حاصله از این فضا منجر به تغییر شکل تهدیدات از جنگ­های سخت و فیزیکی به تهدیدات نرم و روانی و اجتماعی شده است که هم کم هزینه­تر بوده و هم دارای تاثیری بیشتر در طول دوره­ی زمانی کمتری است.  از یک سو، هدف از تهدیدات سایبری ، دستیابی به برخی اطلاعات صنعتی و اقتصادی و سیاسی جهت مختل نمودن نظم عمومی کشور هدف می­باشد. از سوی دیگر،  تأثیر فضای سایبری بر امنیت فرهنگی افراد و گسترش تهدیدات هویتی را می توان از نتایج مهم دیگر تهدیدات سایبری برشمرد. بسیاری از نظریه پردازان این کارویژه را جزء کارویژه های اصلی فضای سایبری ذکر کرده­اند که بازدهی مناسب را در کوتاهترین زمان برای عاملان خواهد داشت و زمینه ساز منازعات فرهنگی مختلف می باشد. لذا این مقاله با توجه به چارچوب مفهومی "قدرت نرم" و "جنگ نرم" به دنبال پاسخ به این سوال است که فضای سایبری چه نقشی را در گسترش و توسعه تهدیدات امنیتی و هویتی ایفا می کند؟  فرضیه مقاله بر این است که فضای مجازی و سایبری به عنوان مهمترین ابزار جنگ نرم، با توجه به ویژگی هایی چون نفوذ پذیری، عام بودن، القا و غیر محسوس بودن، زمینه­­های هرچه بیشتر تهدیدات امنیتی و هویتی (در دوسطح ملی و فردی) را فراهم می­آورد.